عقیده به ظهور یک نجات دهنده ی عدالت خواه جهانی، یک عقیده و اصل مشترک در ادیان مختلف الهی است که از مصدر وحی سرچشمه می گیرد و در همه کتابهای آسمانی در مورد آن بحث شده و همه پیامبران الهی به آن اشاره کرده اند. و همه جهانیان در انتظار منجی خود هستند ولی در تطبیق و شناخت آن حضرت دچار اشتباه شده اند و کسانی دیگر را نجات دهنده خود می دانند.
حال به توضیح و تفسیر منجی ( نجات دهنده ) در سایر ادیان می پردازیم. پیروان تمام ادیان آسمانی براین عقیده هستند که در یک برهه ای از زمان که جهان را بی عدالتی و ظلم و فساد و بی دینی را در برگرفته است یک نجات دهنده جهانی ظهور می کند و جهان را پر از عدل و داد الهی می کند و خداپرستی را بر بی دینی و مادی گری غلبه می دهد. این نوید و مژده به ظهور نجات دهنده ی جهانی در کتابهای آسمانی همچون قرآن کریم، تورات، کتاب مقدس یهود و انجیل عیسویان و در دیگر کتابهای غیرآسمانی از جمله زند و پازند و کتاب جاماسبنامه که از کتابهای مقدس زردشتیان می باشد ذکر شده است. هر ملتها او را با نام و لقب مخصوص می شناسد. زردشتیان او را با نام سوشیانس ( نجات دهنده بزرگ) یهودیان به نام سرور میکائیلی، عیسویان به نام مسیح موعود و مسلمانان به نام مهدی موعود(عج) می شناسند و هر ملتی آن را از خود می داند. زردشتیان آن را ایرانی و از پیروان زردتشت می دانند، یهودیان او را از بنی اسرائیل و از پیروان موسی می دانند. عیسویان او را حضرت مسیح و از کیش خود می دانند و در آخر مسلمانان او را از دودمان بنی هاشم و فرزند حضرت خاتم (ص) و از نسل امام حسین (ع) می دانند. این نجات دهنده که در دین اسلام به نام مهدی موعود(عج) است به طور کامل معرفی شده ولی در سایر ادیان این چنین نیست فقط به ذکر نام او اکتفا شده است. نکته قابل توجه این است که همان مقداری که از علائم نجات دهنده بزرگ در سایر ادیان آمده است قابل انطباق با حضرت مهدی(عج) می باشد.
سجاد نخعی
